Geen tijd voor rust.
Eerst dit afmaken.
Zit niet zo te niksen!
Effe dit, effe dat…
Ik moet nog zoveel!
Wanneer begint het weekend?
Ik betrap mezelf er regelmatig op. Éérst nuttige dingen doen, dan pas rust nemen.
Het is een oude conditionering, daar ben ik me van bewust. Met het gevaar dat je geen tijd voor rust hebt. Nu niet, straks niet, maar érgens, ooit…
Van mijn 11e tot mijn 13e, toen we na Oost Afrika naar Nigeria verhuisden, zat ik op een nonnenkostschool in Oudenbosch. Tot en met de zesde klas werden de lessen intern gevolgd, het eerste jaar van de middelbare school bracht ik door op het Thomas More College in het dorp. Daar stelde een van de leraren, broeder Adolbertus, de vraag aan ons wanneer het weekend begon. De antwoorden varieerden van: vrijdagmiddag na school, vrijdagavond, tot zaterdagochtend. “Nee”, zei de statige, magere man met klem “Het weekend begint wanneer je huiswerk af is!”.
Het maffe is dat je zo’n denkbeeld een leven lang mee kunt slepen, vaak volledig onbewust. Ik betrapte me er gisterochtend weer op: na een aantal zeer drukke dagen en nét voor een volgende afspraak, pakte ik, in plaats van even bij te komen, de stofzuiger met het idee: éven tussendoor stofzuigen. Toen ik besefte dat ik wel héél vaak dingen even tussendoor ‘moet’ van mezelf, moest ik grijnzen om de oude broeder Adelbertus en de invloed van zijn woorden. Geen tijd voor rust? Kom óp!
De kracht van het niet-doen
Tijdens het stofzuigen vroeg ik me af: zijn we in deze doe-maatschappij echt gaan geloven dat we pas ‘zijn’ als we van alles doen? Ik besefte dat vanuit het simpelweg ZIJN het doen vaak vanzelf komt. En veel makkelijker. Met meer resultaat.
Willem de Ridder schreef in ‘Handboek Spiegelogie’ woorden in deze strekking: Als je de onbedwingbare neiging voelt opkomen om iets te gaan doen, ga dan zitten en doe niets. Het boek las ik zéker een jaar of 15 geleden, en ook dit is stevig blijven hangen.
Conditioneringen kun je ongedaan maken. Het brein zit zó in elkaar dat het een gedachte pas verdrijft als er een andere gedachte voor in de plaats komt. De broeder-Adolbertus-gedachte is dus te vervangen door een Willem-de-Ridder-advies:
STOP!
en
doe even
NIETS
Moet je opletten wat er dan gebeurt.
Het is een kwestie van oefenen, want alles in je zal protesteren tegen deze plotselinge ommekeer. Het juist niét in actie komen hoeft soms maar even te duren. Een kopje koffie lang. Of een wandeling lang. Als het maar een ontspannende handeling is. Geen tijd voor rust? Das war einmal.
Tien tegen één dat de actie die je ná je rust neemt vele malen effectiever blijkt!