Ik weet niet wat ik wil!

Met name voor een hoog sensitief persoon kan het heel moeilijk zijn om verbinding te maken met je verlangens. Waarschijnlijk heb je al sinds je prille jeugd een slecht contact met je gevoel en met wat JIJ wilt. Dat komt voor een groot deel door de overtuigingen die je hebt over jezelf, die van anderen afkomstig zijn en helemaal niets te maken hebben met wie je wérkelijk bent.

Als HSP paste je je al vroeg aan om te overleven en de overtuigingen van anderen maakte je je onbewust eigen. Door het vele aanpassen raakte je je eigen verlangens en behoeften steeds meer een beetje kwijt. Daarbij ging je, om de vele prikkels van buitenaf te ‘beheersen’, steeds meer in je hoofd zitten, in een poging om alles wat om je heen gebeurde te beredeneren. Wat natuurlijk onbegonnen werk is. Maar het werd je overlevingsmechanisme in een overweldigende wereld, en je bent je er waarschijnlijk niet eens van bewust.

Misschien is het nog niet helemaal duidelijk waar je diepste verlangen ligt. De kans is groot dat je zó moe bent van de dagelijkse onophoudelijke stroom van prikkels, van het eeuwige aanpassen, dat wat als eerste in je opkomt is: “Ik weet niet wat ik wil! Ik wil helemaal niets, alleen maar rust!”

Rust 

Contact maken met je gevoel, wat voor een groot aantal HSP’s zo moeilijk is, kan alleen maar via je lichaam. Je lichaam is het voertuig voor je gevoelens. Die gevoelens voelen kan het beste vanuit RUST. Rust is voor jou cruciaal om alle indrukken van de dag een plek te geven, om deze te verwerken. Zorg dat je een paar keer per dag echt ‘me time’ inlast.

Zet uit je hoofd dat het egocentrisch is om meer tijd voor jezelf te creëren. Het is niet je taak in het leven om alleen maar dienstbaar te zijn naar anderen. Hoe dienstbaar kun je tenslotte zijn als je zó je eigen grenzen overschrijdt (Grenzen? Welke?) dat je te uitgeput bent om de ander vanuit liefde te helpen? Zou het zelfs zo kunnen zijn dat je de ander vooral uit plichtsgevoel helpt, en vaak, om heel eerlijk te zijn, met tegenzin? Omdat eigenlijk te moe bent…?

Contact maken – hoe dan?

Uiteindelijk zijn je verlangens het enige wat richting kan geven aan jouw leven.
Écht bij je verlangen komen kan niet via je hoofd, maar gaat via je gevoel.

En als je je nu afvraagt wát je dan moet voelen en hoe – maak het niet moeilijker dan het is: voelen is niet meer dan de lichamelijke reacties van je lichaam gewaarworden. Voel hoe je adem je longen in en uitstroomt. Voel de darmen borrelen. Voel die knoop in je maag, de spanning in je schouders. Gewoon voelen, meer niet. Je kunt niets fout doen. Als je meer oefent, ga je steeds meer voelen wanneer en waar je lichaam zich aanspant. Gewoon je gevoel voelen, meer niet. Als je dit elke dag oefent, al is het maar een paar seconden per keer, dan word je je meer bewust van jezelf, in plaats van je steeds maar op de buitenwereld te richten.

Wanneer je weer durft te voelen, kómt er gewoon een moment dat je kleine bubbeltjes van verlangen gaat voelen. Misschien dat het iets is wat je als kind al graag deed. Of wat je jezelf pas toestaat als álle klussen zijn gedaan. Iets wat je anderen ziet doen maar jezelf de tijd/rust niet voor gunt. Dát zijn de gevoelens die je nu eindelijk eens serieus mag nemen. Het zijn de eerste bubbeltjes van verlangen…

Ieniemini oefening

Ga zitten of liggen en breng even – één of twee minuten is genoeg – je aandacht naar jouw lichaam.

Waar voel je spanning?
Voel je je hartslag?
Je ademhaling?
Een kriebeltje?
Een te strakke broek…?

Verbind er geen oordeel aan en voel alleen maar. Dat is alles. Als je dit tot een dagelijkse oefening maakt dan zul je meer contact met je lichaam én je gevoel krijgen en dat zal je op den duur leiden naar je verlangen.

En zonder het te beseffen heb je meteen een meditatie gedaan. 😉