Het Nieuwe Normaal of een Gezonde Reset?

Er wordt al bijna 2 maanden lang non-stop geschreven en gepraat over, gekeken en geluisterd naar de ontwikkelingen rond Covid 19. Wat mij daarbij opvalt is dat wat we aanvankelijk ‘de Corona pandemie’ noemden, stilletjes veranderde in ‘de Corona crisis’. Dat is één van de vele dingen die me aan het nadenken zette.

Inhoudsopgave

Zoeken, zoeken, zoeken…

Ik ging op zoek naar meer informatie. Wat komt een mens dan onvoorstelbaar veel tegen!
Urenlang per dag absorbeerde ik van alles; tijdens het schilderen van mijn kozijnen, ’s avonds en ’s morgens vroeg luisterde ik naar artsen, onderzoekers, documentairemakers, politici en viel ik van de ene verbazing in de andere.

Waardoor ik nóg meer ging onderzoeken. Mijn emoties schoten hierbij van ongeloof, walging, boosheid en twijfel naar hoop. Ik was dagenlang zelfs misselijk van wat ik zoal tegenkwam.

Waarom ik zo aan het spitten was, vroeg mijn naaste omgeving. Was ik mezelf niet bang aan het maken met al die informatie, kon ik niet ‘gewoon’ de nieuwsberichten volgen en vertrouwen hebben in de bevindingen van de experts en de overheden?

Maar eenmaal op gang kón ik niet stoppen. Ik ben mezelf NIET bang aan het maken.
In tegendeel, ik zie dat juist de reguliere kanalen angst blijven zaaien.

Ik dacht natuurlijk ook na waar mijn ongelooflijk sterke drang naar het verder zoeken vandaan kwam.

Vol walging en toch verder zoeken

Ik ontdekte dat ik het vooral wilde begrijpen. Noem het een zoektocht naar het WAAROM.
Waaróm worden feiten verdraaid, ons onthouden, wat is de drijfveer hierachter?

Al eeuwenlang (en nog langer) vinden zaken plaats waar niet veel mensen vanaf weten. Dat is uiteraard ook niet de bedoeling. Die dingen vinden niet voor niets vaak letterlijk in het duister plaats.
Geloof ik alles klakkeloos? Nee, júist niet. Maar ik wil wel een eigen mening vormen en niet de zaken voorgekauwd krijgen. Ik wil niet meer, écht niet meer, mijn kop in het zand steken.
Niet dat ik dat bewust deed, zoals de meeste mensen dat niet doen. Het was meer een vorm van onwetendheid. En goedgelovigheid:
“Welnee, dat dóen mensen toch niet…?” “De overheid heeft toch het beste met ons voor…?”

Wat niet weet, wat niet deert?

Juist nu we ons richting de viering van 75 jaar bevrijding begeven, gaan we toch zeker niet toelaten dat de geschiedenis zich herhaalt?

We worden zodanig geïndoctrineerd met de term ‘Het Nieuwe Normaal’, dat we we het in de wandelgang zelf zijn gaan gebruiken. Ons brein heeft de term volledig geabsorbeerd.
Zie hoe we al na één of twee weken geprogrammeerd zijn om keurig 1,5 m afstand te houden. Onze natuurlijke en zeer belangrijke behoefte aan aanraking wordt wegberedeneerd: het is tenslotte voor onze eigen veiligheid én we zijn verantwoordelijk voor de kwetsbaren in de samenleving.

Ik geloof in de inherente goedheid van de mens. Zoals Rutger Bregman zegt: De meeste mensen deugen. We doen ons best om de adviezen op te volgen, want we vertrouwen erop dat er voor ons gezorgd wordt.

Ik ga bewust niet in op de voor en tegens van alle maatregelen en de statistieken, of het klopt of niet, dat wordt al meer dan genoeg gedaan. Wat ik echter steeds zie is dat we slechts beperkt nieuws voorgeschoteld krijgen. Nieuws dat vooral angst zaait. Zeker als je gelooft dat alles wat verteld wordt klopt.

En dát ons alles verteld wordt.

Angst houdt mensen klein

Angst voedt angst. Angst doet letterlijk de keel, de aders, de organen, de spieren ‘dichtknijpen’.
Als een vaatdoekje dat uitgewrongen wordt. Angst put uit. Het maakt afhankelijk en klein.
Totdat je niet meer helder kunt denken en overal gevaar gaat zien.

Vertrouwen geeft ruimte

Wie zelf blijft nadenken stelt zich niet afhankelijk op maar durft de verantwoordelijkheid te nemen om op eigen onderzoek te gaan. Dat kan, zoals ik ervoer, betekenen dat je hele nare dingen tegenkomt, maar het geeft ook een soort houvast. In plaats van dobberend te wachten of iemand je een levensboei toewerpt waar je je aan vast kunt grijpen, gooi je actief je eigen anker uit.

Na de verbazing, de walging, het ongeloof en dus ook die misselijkheid die ik ervoer, voelde ik steeds meer vastberadenheid. Ik voelde heel duidelijk: als dit is wat er gebeurt dan is het foute boel. Ik wil mijn kop niet meer in het zand steken, want dan kunnen de klauwen van de zich uitzaaiende angst me ongezien te pakken krijgen.

Ik besloot om heel bewust te kiezen voor een gevoel van vertrouwen. Het vertrouwen om verantwoordelijk te zijn voor mijn gedachten en dus mijn gevoelens. Daar heb ik tenslotte zelf invloed op.

Een gezonde reset

Ik kies dus niet voor ‘Het Nieuwe Normaal’. Die kreet wordt keer op keer herhaald om ons te laten wennen aan zaken die alles behalve normaal zijn. Elkaar niet aanraken. Stap voor stap accepteren dat we allemaal gered zullen worden door verplichte vaccinaties. En wie weet nog erger.

Normaal…? Kom op, zeg!

Wat mij betreft is deze onrustige periode een prachtig nieuw begin.
Een reset, zeg maar. Een einde aan het oude systeem van ik, ik en van meer, meer, méér…!

Is het de makkelijkste weg? Nee. Maar wel onvermijdelijk. Verandering is niet makkelijk, maar tegelijkertijd ook de enige zekerheid die we hebben in het leven. Flexibel meebewegen met de omstandigheden door kansen te zien, deze te grijpen en … te durven veranderen.

Je blik gericht houden op de richting waar je bewust voor kiest geeft een rotsvast gevoel van een doel hebben. Het doel hoeft niet eens concreter te zijn dan: ik kies voor mijn eigen weg, ik luister naar mijn innerlijke radar, vertrouw op mijn gezonde verstand.

Vastberadenheid zet aan tot actie, in tegenstelling tot bevriezen of krimpen van angst.

En weet je wat? Je weg kiezen, een besluit nemen, geeft ook energie. Bérgen energie.

Angst verlamt en put uit. Angst maakt passief en zuigt je levensenergie weg. Angst zorgt voor een negatieve spiraal die je met een krachtige kolkbeweging meetrekt de diepte in.
Daar waar geen enkele levensboei je nog kan redden.

Je hebt de keuze. De keuze om je eigen gedachten te kiezen. Dát is ware vrijheid.
En die vrijheid geeft je energie om te kunnen doen wat je nodig acht.

Zoals je anker met een krachtige zwaai uitwerpen.

 

2 reacties

  1. De complotten op oa YouTube zijn divers en overweldigend. Komt het virus van een (deels illegale) ‘wet market’ of van een onvoorzichtig handelend of corrupt lab? Leren we van eerdere virusuitbraken als SARS en Mers waarbij illegaal verhandelde wilde dieren met infectiegevaar van dien een rol speelden? De wet markets zijn er nog, omdat er nog steeds vraag is oa vanuit weelde of het geloof dat de producten heilzaam zijn. Verandert de kennis dan kan de vraag veranderen zodat het gekoppelde systeem van toevoer en handel langzaam verdwijnt (of zich verplaatst.. ). Veranderen wil iedereen als andere voorgaan.

  2. Mooie woorden. Het nieuwe normaal is echt niet normaal. Hierbij creperen mensen in verpleeghuizen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt. Een zwakke oudere die in het verpleeghuis terechtkwam en dáár corona kreeg. Hoezo beschermen! Bij bijna doodgaan mocht de partner erbij en daardoor kreeg hij weer vechtlust en kon ze hem eten geven waar de verpleging geen tijd voor had. Toen het beter ging mocht ze weer niet komen want toen moesten ze weer één lijn trekken. En nu maar hopen dat het stabiel blijft.
    Van de zotte.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.