Uit de Volkskrant van 25 april 2015:
‘Je kunt jezelf ziek eten, maar kan de ziekte zichzelf ook gezond eten?
Het zijn niet meer alleen kwakzalvers die dat beweren. Er wordt de laatste
tijd ook intrigerend onderzoek naar gedaan.’
Mijn mond viel nóg verder open toen ik verder las:
‘Dat we onszelf ziek kunnen eten, is duidelijk: we eten te vet, te zoet en vooral te veel en daarmee vergroten we het risico op kanker, op hartkwalen, op diabetes. Maar dat we onszelf, eenmaal ziek, weer gezond kunnen eten, dat idee is op zijn minst dubieus, het terrein van eetgoeroes en kwakdenkers die beweren dat een dieet met weinig verzadigd vet de ziekte MS kan genezen en dat acaïbessen kanker bestrijden. Vraag het aan voedingswetenschappers en ze trappen onmiddellijk op de rem: voeding, waarschuwen ze, is géén medicijn.’
En zo gaat het stuk verder. Hoogleraar Plat beweert zelfs:
“Als je lichaam gebrek heeft aan een voedingsstof en je vult dat tekort aan, als je niet tegen bepaalde voeding kunt en je laat dat staan of als je te veel eet en je mindert, en je klachten verdwijnen, dan is er geen sprake van genezende voeding. Dan los je slechts een probleem op dat door voedsel is ontstaan.”
…… ??????
Verderop in het artikel wordt meer duidelijk, want ‘voeding bevat zóveel stoffen die samen belangrijk zijn voor een goede gezondheid, dat de uitwerking van individuele stofjes op de gezondheid lastig aan te tonen is.’
AHA!
‘Onderzoek naar voeding is een lastige vorm van wetenschap. Appels zijn gezond, noten ook, maar consumeren appeleters misschien ook vaker broccoli? En welk stofje in de appel of de walnoot is het dan precies? Bij zieke mensen is een effect nog lastiger aan te tonen, want wat doet de voeding en wat het geneesmiddel?’
Biochemicus Hugo de Jonge heeft gelukkig kritiek:
“Heeft voeding soms heus geneeskracht maar is dat vooral lastig om aan te tonen?” De Wageningse hoogleraar moleculaire voedingswetenschappen vindt het “helemaal niet ondenkbaar dat bepaalde voedingsstoffen kunnen genezen, maar wetenschappers kunnen dat niet bewijzen.”
“Ik durf te beweren dat voeding een medicijn kan zijn”, zegt ook biochemicus Peter Voshol, fysioloog aan de universiteit van Cambridge en het Louis Bolk Instituut, “maar dat is bijna niet uit te zoeken”.
‘Maar hoogleraren Witkamp en Kersten zetten de feiten nuchter op een rijtje: “Als wetenschappelijk onderzoek niet kan aantonen dat voeding effect heeft, dan houdt het op. Zonder bewijs kan iedereen wel wat roepen.”
HUH!?!?!
Wat niet te bewijzen valt omdat dat te moeilijk is, is dus onzin?
En trouwens, was het niet Hippocrates zelf, de aartsvader van de geneeskunde, die stelde: ‘Laat voeding uw medicijn zijn’?
Dat voeding ziek maakt en ook herstelt is een feit zo oud als de weg naar Rome, Methusalem, Kralingen… in ieder geval zo lang als de mensheid empirisch onderzoek doet.
Toen ging de reguliere geneeskunde schermen met een nieuw, zeer streng geloof, geheten ‘wetenschappelijk onderzoek’. Alles wat niet wetenschappelijk te onderzoeken viel, werd onder het matje van kwakzalverij geveegd.
De stelling van Hypocrates, 2300 jaar oud, waarop de huidige geneeskunde gebaseerd zou moeten zijn, wordt door dezelfde geneeskunde echter nog stellig ontkend en zelfs genegeerd. Een andere uitspraak van Hypocrates was: ‘Behandel de zieke, niet de ziekte. De nadruk ligt echter nog steeds op symptoombestrijding in plaats van genezing.
Wat ik steeds meer zie, ook in een dergelijk artikel, is dat de ‘reguliere geneeskunde’ nu ook nattigheid begint te voelen. Zou voeding dan misschien tóch effect hebben op onze gezondheid…?
Gelukkig zijn er steeds meer artsen die ruimer denken:
‘Functional medicine understands that the whole body is connected. You can’t treat one system and ignore the whole. Functional medicine is all about YOU. Your story, your lifestyle, your health’.
Ofwel: hulpverlening op maat is effectiever (én menslievender) dan het blindelings volgen van protocollen.
Deze blog eindig ik met een citaat van celbioloog Bruce Lipton:
‘Het universum is één ondeelbaar, dynamisch geheel waarin energie en materie zó sterk verstrengeld zijn dat ze onmogelijk als onafhankelijke elementen kunnen worden beschouwd.’
Tip: vervang het woord ‘universum’ eens door ‘de mens’…
Dag Pauline,
Wat een prachtige blog. Het zet aan tot nadenken en daar geniet ik van.
Als we het over gezonde voeding hebben, we citeren Hippocrates met zijn spreuk – behandel de zieke, niet de ziekte – en we koppelen daaraan vast de definitie van Bruce Lipton, dat het universum/de mens één ondeelbaar, dynamisch geheel is waarin energie en materie zó sterk verstrengeld zijn dat ze onmogelijk als onafhankelijke elementen kunnen worden beschouwd.’… hebben we het dan niet met name over mentale voeding die we onszelf dagelijks toedienen in de vorm van onze gedachten?
Als ik een uitspraak van Neville Goddart citeer, dat emotionele storingen, vooral onderdrukte emoties, de veroorzakers van alle ziekten zijn, dan neig ik te denken dat hier een bevestiging in zit.
Dank voor deze inspiratie Pauline en de groeten uit Tiel
Hallo Hans,
Dank voor je reactie. De intentie was inderdaad aanzetten tot nadenken 😉
Elke vorm van voeding is denk ik belangrijk voor ons welzijn: licht, zuurstof, voeding, omgeving én gedachten. Gedachten bepalen onze emoties en die bepalen weer hoe we ons voelen. Als je nagaat dat de meeste klachten stressgerelateerd zijn dan is het zaak om inderdáád naar al deze factoren te kijken. Helaas wordt ons dit niet geleerd – niet op school, en niet door de meeste van onze artsen. In China echter is dat de plicht van de arts: die behoort te zorgen dat je gezond bent en blijf, anders deugt ‘ie niet. Zó logisch…!
Groetjes terug uit Kerk-Avezaath!
Pauline
Applaus!! Ik vind het zo goed geschreven Pauline, en het sluit zo precies aan op mijn denkwijze, dat ik je blog graag deel op Facebook.
Groetjes Sonja
Dank je wel, Sonja!
Mooi geschreven Pauline. Ik verbaas me er steeds over dat huisartsen nog te weinig naar de voeding kijken en eerst medicijnen inzetten voor een soms eenvoudig met voeding op te lossen probleem.
De meest logische weg, toch? Maar vaak niet de snelste… 😉