Last van herfstblues? Goed zo!

“Ik heb de herfstblues en voel me he-le-máál niet okee, hoezo goed zo????”

Een dip, klein of groot, geeft haarfijn aan dat er iets niet echt lekker loopt in je leven.
Het is misschien té eenvoudig om het depri gevoel te wijten aan het korten der dagen en het vallen van de blaadjes.

Je weet vast wel dat een gebrek aan vitamine D in de donkere dagen, te weinig beweging of buitenlucht een oorzaak kunnen zijn van minder energie maar daar is een simpele, vanzelfsprekende oplossing voor: vitamine D innemen, wandelschoenen aan en naar buiten gaan.

Herfstblues als bewustmaker

Een andere mogelijke oorzaak van de herfstblues is iets waar je wellicht helemaal niet aan wilt.

Als je meer dan gemiddeld sensitief (HSP) bent, ben je bijna full-time bezig om alle prikkels van buitenaf te verwerken en daarnaast ook nog eens je ‘ding’ te doen. Om dat alles te verwerken kan het zijn dat je in je hoofd gaat zitten, waardoor je de twijfel, angst en/of pijn die er misschien ook is, wegberedeneert of -drukt.

De herfst is de tijd bij uitstek om meer naar binnen te keren.
Iets waar de natuur in dit jaargetijde ook mee bezig is.

Je down-gevoel geeft haarscherp aan dat je daar een – vaak verborgen – verlangen naar hebt.
Je hebt steeds minder zin om er opuit te gaan, je voelt je moe, depri, je wilt het liefst onder een dekentje kruipen. En dan is de winter nog niet eens begonnen!

We geven onszelf zó weinig tijd voor stilte en rust, dat we steeds moeilijker bij ons verlangen komen. Oppervlakkig vermaak moet de leegte die we diep van binnen voelen, vullen. Je gevoelens toelaten kan betekenen dat je een aantal aspecten en mensen in je leven zult moeten loslaten.

Dat kan heel beangstigend zijn.

In je comfortzone blijven zitten lijkt de veiligste weg: alles blijft zoals het was.
Maar de werkelijkheid is vaak dat júist de status quo behouden jou de blues geeft.

De herfst vraagt je om niet bang te zijn voor de rust. Volg de natuur, die nu ook letterlijk loslaat om de beweging naar binnen te kunnen maken. Je wordt uitgedaagd om de (innerlijke) stilte op te zoeken, die je almaar probeert te ontlopen. En wees niet bang voor welke verborgen verlangens je tegenkomt.

Een wezenlijke verandering is pas mogelijk als je aan jezelf toegeeft
dat je niet tevreden bent met je huidige leven.

Vanuit de stilte komt groei

Alléén vanuit de stilte zal je verlangen zich, misschien heel aarzelend, laten zien.
Maar daarvoor zul je eerst de minder leuke aspecten in jezelf moeten onderkennen.

Ga met je aandacht naar binnen en word je gewaar van wat daar is.

Angst?
Leegte?
Twijfel?
Onrust?
Negatieve, oude overtuigingen?

Laat ze gerust toe – maar dan ook écht. Durf de gevoelens in je lijf toe te laten.
Voel de onderdrukte pijn, huil als het nodig is, word boos of schreeuw het uit.
Ervaar de ontlading van het eindelijk toelaten van alle twijfels, onzekerheden en pijn.

Zonder naar antwoorden te zoeken.
Alléén maar het gevoel te voelen, volledig toe te laten.

Herfst = loslaten

Deze enorme emotionele ontlading kan behoorlijk uitputten, maar het is een helende vermoeidheid. Wat je zó lang vast hebt gehouden laat je nu los. Geef eraan toe. Gun jezelf de rust en de tijd om dit te doorvoelen, toe te laten. En om uit te rusten.

Wanneer je je werkelijk laat raken herstel je het contact met je gevoel, je verlangen.

Dat diepe verlangen dat zich na het loslaten kan openbaren zal je aangeven wie je écht bent, wat je weg in het leven is.

Dit vind je in de stilte, in jezelf. Nergens anders.

Welkom, herfstblues!